| Race | 105th Running of the Indianapolis 500 presented by Gainbridge 🇺🇸 |
| Circuit | Indianapolis Motor Speedway, Speedway IN 🇺🇸 (2,5 mi) |
| Datum | 30-05-2021 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 200 500 mi |
| Pole position | Scott Dixon 🇳🇿 [9] – Chip Ganassi Racing 231,685 mph/02:35.3837 |
| Podium | 1. Hélio Castroneves 🇧🇷 [06] – Meyer Shank Racing 2. Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing 3. Simon Pagenaud 🇫🇷 [22] –Team Penske |
| Snelste ronde | Santino Ferrucci 🇺🇸 [45] – Rahal Letterman Lanigan Racing 227,345 mph/0:39.5874 (ronde 116) |
Brandstofperikelen
Na een aantal weken oefenen en een spannende kwalificatie een week eerder kon Scott Dixon dan eindelijk het veld naar de groene vlag leiden voor de 105e Indy 500. Dit deed hij echter wat langzaam, waardoor het veld nogal bovenop elkaar zat bij het ingaan van de eerste bocht. Dit jaar gelukkig geen taferelen zoals in 1995, want iedereen kwam goed door de eerste bocht heen.
Twee bochten later was het echter Colton Herta die de leiding overnam van de routinier, terwijl Herta op zijn beurt weer een ronde later door Rinus VeeKay werd ingehaald. Ondanks de hogere brandstofconsumptie vond “Rocket Rinus” het dus geen probleem om te leiden. Logischerwijs betekende dit dat hij dus ook als eerste binnen moest komen, en in ronde 31 was het zover. Gelukkig dit keer geen problemen met verremmen of het omver rijden van monteurs, maar gewoon een strakke stop.
Dat kon niet gezegd worden van de stop van teamgenoot en tevens teambaas Ed Carpenter, die liet hem namelijk afslaan. Ook minder gelukkig in de pits was Stefan Wilson, broertje van de 2015 om het leven gekomen Justin Wilson. Bij het binnenrijden blokkeerde hij zijn remmen zodanig dat hij rechtsaf de pitmuur inreed, met als gevolg de eerste Full Course Yellow van de dag.
De pech van Wilson was een klein gelukje voor Herta, die stond namelijk net stil toen de race geneutraliseerd werd, en kon zodoende voor VeeKay weer de baan op komen. Dixon en Rossi hadden echter de grootste pech. Omdat de pitstraat dicht gaat bij een Caution begonnen zij zenuwachtig te worden over de hoeveelheid ethanol die ze nog aan boord hadden. Bijkomend nadeel, omdat het incident in de pitstraat gebeurde, bleef deze ook nog langer gesloten dan normaal, dus uiteindelijk moesten ze wel naar binnen voor een nood-pitstop, waarbij er alleen een klein beetje benzine getankt mag worden en verder niks. Beiden reden echter op hun dampen naar binnen, dus eenmaal gestopt kregen ze de brandstofpomp niet meer werkend, was ze nóg meer tijd kostte. Dixon en Rossi gingen dus niet winnen vandaag.
Pitstop-blamages
Een andere winnaar van de pitstops was Conor Daly. De teamgenoot van VeeKay reed opeens op de derde plaats toen het veld weer werd vrijgegeven. Wat volgde was een nogal kolderiek spelletje van niet op kop willen rijden, totdat de ECR-jongens het genoeg vonden en beiden bij het ingaan van ronde 50 de Andretti Honda van Herta passeerden. Niet veel later ging Daly ook Rinus voorbij, waardoor de laatste wellicht wat meer brandstof kon gaan sparen. Iets verder naar achteren was het Hélio Castroneves die langzaam maar zeker naar voren kwam.
De volgende ronde pitstops ging eigenlijk geruisloos voorbij, maar bij de derde serie stops was het duidelijk dat beide vaste Rahal Letterman Lanigan-coureurs de beste brandstofspaarders waren. Terwijl rookie Scott McLaughlin een drive through kreeg omdat hij te snel had gereden in de pitstraat (waarbij hij ook bijna spinde), kwam Takum Sato na zijn stop terug achter de kopgroep, die inmiddels bestond uit O’Ward, Palou, Castroneves en VeeKay. Graham Rahal kwam als laaste binnen en leek voor of in de kopgroep terug de baan op te komen, ware het niet dat zijn linker achterwiel niet goed vast zat. Bij zo’n 200 mph kwam deze dan ook los, met de tweede caution van de dag als gevolg. Conor Daly had ondertussen alle geluk van de wereld dat hij het stuiterende wiel met zijn voorvleugel raakte, en niet met de cockpit.
Heroïsche Helio
Met nog 75 ronden te gaan was het Palou die het veld naar de groene vlag mocht leiden, en het begon duidelijk te worden dat de winnaar (als er niks geks meer zou gebeuren) uit het trio Palou, O’Ward en Castroneves moest komen. Herta was in geen velden of wegen meer te bekennen, en ook VeeKay zijn auto leek minder snel dan eerder in de race. Er waren nog wel een paar coureurs die probeerden een pitstop uit te sparen, maar daar hadden ze dan wel een lange caution voor nodig.
Na de laatste rondes pitstops was het zeker dat dit trio het uit ging vechten. Hunter-Reay kwam namelijk te hard binnenrijden waarbij hij bijna spinde, iets wat ook Power en De Silvestro nog was overkomen. Het resultaat was een drive through. Rinus viel weg nadat de ingebouwde krik niet naar beneden wilde, met als gevolg dat hij seconden te lang stilstond.
Vanuit het achterveld kwamen Pagenaud en Carpenter nog wel naar voren gereden, maar de laatste ronden ging het duel toch echt tussen jongeling Palou en ervaren rot Castroneves, waarbij de laatstgenoemde 2 ronden voor het einde de beslissende move maakte. Even werd het nog moeilijk met achterblijvers, maar stiekem wist iedereen dat dit Hélio niet meer kon ontgaan, en hij mocht dan ook niet veel later als Spider-Man de hekken in klimmen.
Met vier overwinningen schaart hij zich nu in een illuster rijtje, en ik zie het nog wel gebeuren dat hij de eerste vijfvoudig winnaar wordt. Het is hem door heel de racewereld in ieder geval gegund!
Oordeel
De race moest een beetje ontbranden met al het brandstofsparen in het begin, maar uiteindelijk ontvouwde zich toch een leuke race, met een mooi duel tussen een jonge coureur en een veteraan. Voor de rest was er weinig drama qua cautions en dergelijke, waarmee ik de race op een 8 waardeer.
Ik twijfelde tussen Álex Palou en Simon Pagenaud voor de nominatie voor Dan Gurney-award. Palou was helaas de mindere van Castroneves deze race, en Pagenaud reed netjes en haast onzichtbaar naar de derde plek. Toch nomineer ik Álex Palou: rondenlang gestreden om de overwinning en helaas net aan het kortste eind getrokken, terwijl Pagenaud in dat opzicht meer profiteerde van de pech van anderen.
De nominatie voor de Dennis Vitolo-award gaat Will Power. In een Penske aan Bump Day mee moeten doen is al niet goed, maar als je dan in de race nog enigszins wat posities weet goed te maken moet je dat niet weer verpesten met een spin in de pits. Een race om snel te vergeten dus!
Het volgende evenement is de double header in Detroit, met hopelijk weer twee nieuwe winnaars!
| Eindoordeel | 8/10 |
| Dan Gurney-award | Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing |
| Dennis Vitolo-award | Will Power 🇦🇺 [12] – Team Penske |
Wees de eerste om te reageren