| Race | REV Group Grand Prix 🇺🇸 |
| Circuit | Road America, Elkhart Lake WI 🇺🇸 (1,439 mi) |
| Datum | 20-05-2021 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 55 220,55 mi |
| Pole position | Josef Newgarden 🇺🇸 [2] – Team Penske 136,301 mph/1:46.0186 |
| Podium | 1. Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing 2. Colton Herta 🇺🇸 [26] – Andretti Autosport with Curb-Agajanian 3. Will Power 🇦🇺 [12] – Team Penske |
| Snelste ronde | Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing 133,103 mph/1:48.5653 (ronde 43) |
Rijderscarrousel
Na de double header in Detroit besloot Rinus VeeKay om een lekker stukje te gaan fietsen met zijn trainer. Geen probleem voor een Nederlander zou je zeggen… Niks is minder waar, want Rinus kwam ten val en brak zijn sleutelbeen. Geen deelname aan de REV Group Grand Prix voor hem dus. In zijn plaats kwam zijn oude concurrent Oliver Askew, die vorige week de zwaar gecrashte Felix Rosenqvist verving. Ook die was nog niet helemaal fit, dus die werd vervangen door mede-Scandinaviër Kevin Magnussen.
Dan van de rijderscarrousel naar “the Carousel”, één (eigenlijk twee) van de 15 bochten op het ruim 6,5 km lange circuit van Road America. Of zijn het nou 14 bochten? En kun je bocht 2 nou wel echt een bocht noemen. En waarom is de knik tussen Canada Corner en bocht 13 geen bocht? Anywho…
Vooraan was het Josef Newgarden die voor de tweede race op rij de pole had gepakt en vrolijk verder ging met waar hij in Detroit voor het grootste gedeelte van de tweede race mee bezig was: domineren. Achter hem werden de nodige inhaalacties uitgevoerd. Zo bleef het een beetje doorkabbelen tot net na de eerste ronde pitstops. Toen spinde Jimmie Johnson, die stiekem best goed onderweg was. Het gevolg was de eerste Caution van de dag.
Scandinavische invloeden
De tweede caution van de dag werd niet veel later veroorzaakt door Marcus Ericsson. De kersverse winnaar kreeg een ouderwetsche tank slapper bij het uitkomen van bocht 3, en in de daaropvolgende pitstopcyclus kwam iedereen tegelijk de pits uit. Hoe dat goed ging zijn ze nog steeds aan het uitzoeken…
Kevin Magnussen besloot vervolgens zijn IndyCar-debuut op te luisteren met wat rondjes aan de leiding. Door niet te pitten mocht hij het veld naar de groene vlag leiden. Daarachter waren het Newgarden en Palou die probeerden uit te maken wie de feitelijke leiding van de race pakte. Vooralsnog was het Newgarden.
In ronde 34 kwam er echter einde aan het debuut van “K-Mag”, hij moest zijn auto langs de kant zetten, met wederom een caution tot gevolg.
Penske-vloek
Newgarden mocht nu wederom het veld op gang helpoen, met Palou en Herta vlak achter hem aan. Daarachter werd er volop ingehaald door Romain Grosjean, niet gehinderd door een brandstof besparende Harvey. Ondertussen probeerden ook Chilton, Sato en Askew met een brandstofbesparingsstrategie (3x woordwaarde!) de finish te halen, hopende op nog een late caution.
Die late caution kwam ook, maar dan wel een paar ronden te laat. Ed Jones z’n linker achterwiel gaf het op in Canada Corner, en met nog 3 ronden te gaan mocht het veld nóg een keer op gang gebracht worden door Newgarden. Dat duurde echter tot ongeveer de uitgang van de pitstraat, want toen zat er geen gang meer in zijn bolide. Dus voor de tweede keer in twee races tijd zag Newgarden een zekere overwinning in het zicht van de haven verloren gaan. De racegoden zijn Penske in ieder geval niet gunstig gezind dit seizoen. Palou kon dus onbedreigd naar de zege rijden, en met een negende plaats voor O’Ward betekende dat ook meteen het terugpakken van de leiding in het kampioenschap.
Oordeel
Vooraan was de race misschien wat minder spannend, maar in het middenveld werd er genoeg geknokt, waarbij vooral de Fransmannen Grosjean en Pagenaud zich lieten gelden. Geen grote crashes, maar wel erg interessant: een 8.
De nominatie voor de Dan Gurney-award gaat naar Marcus Ericsson. Hij maakte een klein foutje waardoor hij achteraan kwam te liggen, maar door een goede tactiek en door te profiteren van de Penske-vloek kwam hij toch keurig als zesde over de streep.
Voor de Dennis Vitolo-award is het een strijd tussen Conor Daly en Bourdais. Beiden eindigden op pure race pace en tactiek achter debutant (en zeker geen hoogvlieger) Cody Ware. Als ik dan meereken dat Daly een leuke gozer is en Bourdais een viervoudig kampioen, dan gaat het nadeel van de twijfel naar Sébastien Bourdais.
Voor de volgende keer gaan we van de ene legendarische baan naar de andere: Mid-Ohio! Hopelijk dan weer met Rinus VeeKay en Felix Rosenqvist.
| Eindoordeel | 8/10 |
| Dan Gurney-award | Marcus Ericsson 🇸🇪 [8] – Chip Ganassi Racing |
| Dennis Vitolo-award | Sébastien Bourdais 🇫🇷 [14] –AJ Foyt Enterprises |
Wees de eerste om te reageren