| Race | XPEL 375 🇺🇸 |
| Circuit | Texas Motor Speedway, Fort Worth TX 🇺🇸 (1,5 mi) |
| Datum | 20-03-2022 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 248 600 km1 |
| Pole position | Felix Rosenqvist 🇸🇪 [6] – Arrow McLaren SP 221,110 mph/0:46.89062 |
| Podium | 1. Josef Newgarden 🇺🇸 [2] – Team Penske 2. Scott McLaughlin 🇳🇿 [3] – Team Penske 3. Marcus Ericsson 🇸🇪 [10] – Chip Ganassi Racing |
| Snelste ronde | Pato O’Ward 🇲🇽 [5] – Arrow McLaren SP 220,661 mph/23.4930 (ronde 63)2 |
2: Snelheid is bepaald t.o.v. een ronde van 1,44 mi lang.
Lekker ingerubberd
Na de nogal saaie double header van vorig jaar had de IndyCar organisatie voor dit jaar een plan bedacht om het racen te bevorderen. De baan in Texas heeft namelijk nogal wat last van ingesleten traction compound, een plakkerig goedje om de NASCAR-auto’s beter te laten racen. Dit spul is echter niet bruikbaar met de IndyCar-banden, dus er bestaat eigenlijk maar één racelijn, en dat bleek vorig jaar. Om dit tegen te gaan werd er een speciale sessie in het leven geroepen waarin een aantal coureurs rondjes ging rijden op de hogere lijn.
Uiteraard werd dit op wat rustiger tempo gedaan, en door de auto’s met extra neerwaartse druk af te stellen werd er zoveel mogelijk rubber buiten de ideale lijn neergelegd, met de hoop dat dit het racen zou bevorderen. Of dat zou werken moest zondag blijken, maar eerst moest de kwalificatie nog worden afgewerkt. Felix Rosenqvist behaalde de pole position, op de hielen gezeten door Scott McLaughlin en Takuma Sato. Rinus VeeKay deed het zeker niet onverdienstelijk met een achtste startplek tussen al het Penske, Ganassi en Andretti-geweld.
Bij de start liet McLaughlin er geen gras over groeien en passeerde de pole-sitter al bij de eerste passage van de finishlijn. Daarachter leek het inrubberen van de baan zijn vruchten te hebben afgeworpen, want in de eerste paar rondes waren er al meer inhaalacties dan in de vorige twee races bij elkaar. Al vrij vlug kwam de eerste Caution van de dag: eeuwige pechvogel Alexander Rossi van Andretti Autosport kampte met elektronische problemen en kroop letterlijk over de baan, en was daarmee de eerste uitvaller.
Andretti-vloek?
Rookie David Malukas had bijna twee races achter elkaar een uitvalbeurt, maar hij wist op wonderbaarlijke wijze zijn auto uit de muur te houden. Dat kon niet gezegd worden Takuma Sato. Na de eerste ronde pitstops reed hij in de buurt van Devlin DeFrancesco (ook Andretti), en toen die iets naar buiten gleed in bocht twee raakte hij Sato, waardoor de Japanner in de muur terecht kwam. In de daaropvolgende neutralisatie rijden ze bij Arrow McLaren zo ongeveer door hun pitbox heen, met bij Pato O’Ward het gevolg dat zijn monteur ondersteboven wordt gekegeld. Gelukkig was er geen zichtbare schade aan zowel auto als monteur, maar de stop was wel verknald.
Bij de herstart is het weer DeFrancesco die betrokken raakt bij een ongeluk. Mederookie Kyle Kirkwood, die al een aantal prima inhaalacties liet zien probeert buitenom te gaan, maar DeFrancesco raakt weer wat loose, waardoor Kirkwood op het vuil komt en de controle over de wagen verliest. Andretti-teamgenoot Romain Grosjean is ondertussen met technisch malheur uitgevallen, dus teambaas en naamgever Michael heeft een taaie dag. Niet in de laatste plaats omdat Colton Herta tijdens de laatste ronde pitstops ook nog eens een slechte stop heeft, en zodoende niet meer meedoet om de knikkers.
Bij de volgende herstart doet DeFrancesco een nogal opportunistische inhaalpoging en neemt Helio Castroneves en Graham Rahal mee in zijn val. Tijdens deze caution valt pole-sitter Rosenqvist uit met een ophangingsprobleem, en zo begint deze race een ware slijtageslag te worden. Wie daar geen last van heeft is McLaughlin en zijn Penske-teamgenoten, en Jimmie Johnson. De zevenvoudig NASCAR-kampioen rijdt dit jaar wel de ovals, en hij lijkt zich als een vis in het water te voelen. Nog niet zo snel als teamgenoten Scott Dixon en Marcus Ericsson, maar wel een gigantisch stuk competitiever dan op andere banen.
Josef Pew-pew-pewgarden
Bij de herstart is het Rinus VeeKay die besluit om maar eens een paar wagens in te gaan halen. We zitten inmiddels al in de tweede helft van de race, en de baan lijkt wat naar de ECR-coureur toe te komen. Vooraan is het Newgarden die ons twee ronden onder het juk van McLaughlin vandaan trekt, voordat hij weer wordt teruggepakt en ook nog eens door een hele batterij andere auto’s wordt gepasseerd.
In ronde 159 is het VeeKay die de leiding overneemt van McLaughlin, om na een paar ronden door Will Power gepasseerd te worden, die er twee in één keer pakt. Dit is ook het moment in de wedstrijd dat er brandstof gespaard wordt, om zodoende nog maar één stop te hoeven maken. Iets wat bij McLaughlin bijna nog fout gaat. Hij probeert de pits in te duiken terwijl Herta hem wil passeren, met bijna een botsing tot gevolg.
Na de pitstops is het VeeKay die het veld aanvoert, maar het brandstofverbruik resulteert er uiteindelijk in dat hij de race als 10e finisht. Een degelijke prestatie na zoveel onfortuin aan het eind van vorig seizoen. Tussen wie ging het dan wel vooraan? Uiteraard Scott McLaughlin, maar ook Newgarden en Ericsson hadden een goede wagen aan het eind van de race. En net op het moment dat je denkt dat McLaughlin deze race in z’n zak heeft rijdt hij tegen een plukje achterblijvers aan in de laatste ronde, met het gevolg dat bij het uitkomen van de laatste bocht Newgarden net zijn wagen voorbij die van McLaughlin kan prikken, en zodoende de revolvers op het podium mag gaan afschieten.
Al met al een erg vermakelijke race, die voor McLaughlin vrij zuur eindigt. Niet voor Team Penske, want waar ze vorig jaar tot de race in Mid-Ohio moesten wachten op een overwinning hebben ze dit jaar een 100% score.
Oordeel
Het contrast met de race van vorig jaar kon haast niet groter. Er waren overal inhaalacties, en ook nog een paar crashes om de boel een beetje op te schudden. Een zeer vermakelijke race die ik ook met liefde een 8,5 geef.
Er waren in deze race nogal wat gegadigden voor de Dan Gurney-award. Jimmie Johnson had een uitstekend debuut op een oval en kwam uiteindelijk als zesde over de streep, en ook Santino Ferrucci deed het prima. Moest halsoverkop invallen voor Jack Harvey, maar reed vanaf de laatste startplek wel mooi naar een negende plaats. Ook Ericsson heeft het prima gedaan met zijn eerste ovalpodium, maar de nominatie gaat toch naar Scott McLaughlin. In principe de hele race gedomineerd, om uiteindelijk nèt te snel tegen de achterblijvers aan te rijden en zo de zege in het zicht van de haven te verliezen.
De nominatie voor de Dennis Vitolo-award voor de XPEL 375 gaat Devlin DeFrancesco. Betrokken bij teveel incidenten, en zijn actie waarmee hij zichzelf, Rahal en Castroneves uitschakelde was “ill advised” zoals de Amerikaanse commentatoren zo mooi zeiden.
Twee races, twee winnaars, het belooft een weer een interessant seizoen te worden. De volgende race is in de straten van Long Beach, hopelijk dan weer een nieuwe winnaar!
| Eindoordeel | 8,5/10 |
| Dan Gurney-award | Scott McLaughlin 🇳🇿 [3] – Team Penske |
| Dennis Vitolo-award | Devlin DeFrancesco 🇨🇦 [29] – Andretti Steinbrenner Autosport |
Wees de eerste om te reageren