Vandaag is het twee jaar geleden dan Rinus VeeKay met een prima race vanaf een zevende startplek naar de overwinning reed op de road course van de Indianapolis Motor Speedway. Een puike prestatie, en de belofte leek ingelost te worden. Echter blijft de carrière van Van Kalmthout (zoals hij officieel heet) op dit moment een beetje steken.
Na dezelfde race dit jaar kwam Rinus als 13e over de streep na een nogal teleurstellende 17e startplek, na wederom een “moeizame race”, en het lijkt alsof de hashtag #RocketRinus op dit moment meer slaat op een flauw gillend babypijltje dan op een vol functionerende Saturn V die Neil Armstrong naar de maan bracht.
Stagnatiepunt bereikt?
Na zijn overwinning in 2021 kwalificeerde de Hoofddorper zich op een prima derde startplek voor de grootste race ter wereld: de Indy 500. De race eindigde hij op een acceptabele achtste plaats nadat de strategie niet helemaal zijn kant op viel. De double header in Detroit leverde een keurige tweede plaats op na een goede race, maar daar hield het seizoen op. Er werd geen enkele top 15 meer gescoord, en het seizoen werd beëindigd met een 12e plaats in het kampioenschap.
2022 Begon degelijk. Er werden top 10 posities gescoord in St. Petersburg en Texas, en pole position volgde in Birmingham, Alabama. In de race maakte hij echter een foutje na de pitstop, zodat Pato O’Ward er met de overwinning vandoor kon gaan. Een waar foutenfestival volgde in de regen tijdens de GMR Grand Prix, en een prachtige derde startplaats in de Indy 500 werd teniet gedaan door als eerste te crashen tijdens de race zelf.
In Detroit werd een voor Ed Carpenter Racing (ECR) prima tiende positie in het putje gegooid, en afgezien van een tweetal vierde plaatsen was het toch voornamelijk ploeteren in het midden-/achterveld. De 12e plek in het kampioenschap verbloemde nog het een en ander, maar na het geploeter op de Indy Road Course is opmars van VeeKay flink gestagneerd. In het Green, Green, Green!-jaaroverzicht geeft hij aan gedurende het seizoen maar twee of drie fouten gemaakt te hebben, maar ik ben geneigd te zeggen dat hij daar niet helemaal eerlijk tegen zichzelf is, getuige Barber, Indianapolis, Detroit en niet te vergeten de beuk die hij uitdeelde aan Jimmie Johnson. En dan zijn er ongetwijfeld nog een aantal fouten buiten het publieke oog gemaakt.
Tandje erbij voor ECR en Rinus
Rinus heeft dus weer even een positief momentje nodig. De afgelopen races waren namelijk ook niet je van het, en als hij ooit de overstap wil maken naar een team als Penske of Chip Ganassi Racing zullen de resultaten beter moeten worden. Een vaak gehoord argument is dat minimaal 14 betere auto’s voor de ECR-bolides rond rijden, maar het is tegelijkertijd ook een klasse waarin iedereen kan winnen. En die statements kunnen niet allebei waar zijn.
Zelf ben ik geneigd het eerste statement te geloven. Voor de overwinning van VeeKay was de laatste winnaar die niet voor een van de 4 topteams uitkwam Takuma Sato tijdens de Indy 500 van 2020, daarmee aantonend dat iedereen in een door Penske, Chip Ganassi Racing, Andretti of Arrow McLaren geprepareerde Dallara kan winnen, maar dat het daarbuiten toch verdomd moeilijk is. Dus naast VeeKay zelf zal ook ECR er een schepje bij moeten doen.
En dat ECR dat kan heeft het team wel bewezen met Josef Newgarden. De kampioen van 2017 en 2019 begon zijn IndyCar-carrière bij Sarah Fisher Racing, wat later fuseerde met Ed Carpenter Racing. Zijn eerste drie jaar waren ook niet hoogvliegend met een tweetal podia, maar daarna zat er een duidelijk stijgende lijn in met meerdere overwinningen en respectievelijk een zevende en vierde plaats in het kampioenschap voordat hij door Roger Penske werd ingelijfd.
Voor VeeKay zie ik dat niet zo snel gebeuren. Hij rijd zeker nog niet foutloos, en ondanks het aannemen van een flink aantal nieuwe mensen lijkt de kwaliteit bij ECR niet voldoende om het gevecht met Rahal Letterman Lanigan en Juncos Hollinger Racing te kunnen winnen, laat staan Andretti of Arrow McLaren uit te kunnen dagen. Tel daarbij op dat je met een teamgenoot als Conor Daly jezelf ook niet kunt onderscheiden in het onderlinge duel, en het is logisch dat alle hoop gevestigd wordt op de Indy 500.
Deze race is er een waar ECR wél altijd de snelheid heeft. De resultaten zijn er nog niet, maar na twee derde en een vierde startplaats moet er wat te halen zijn voor Rinus. De kwalificaties zijn dit weekend, de race is een week later, en hopelijk kan Rinus voorkomen dat zijn carrière als een nachtkaars uitgaat.
Grand Prix of Alabama
| Race | Children’s of Alabama Indy Grand Prix 🇺🇸 |
| Circuit | Barber Motorsports Park, Birmingham AL 🇺🇸 (2,3 mi) |
| Datum | 30-04-2023 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 90 207 mi |
| Pole position | Romain Grosjean 🇫🇷 [28] – Andretti Autosport 125,760 mph/1:05.8396 |
| Podium | 1. Scott McLaughlin 🇳🇿 [3] – Team Penske 2. Romain Grosjean 🇫🇷 [28] – Andretti Autosport 3. Will Power 🇦🇺 [12] – Team Penske |
| Snelste ronde | Will Power 🇦🇺 [12] – Team Penske 122,120 mph/1:07.8022 (ronde 63) |
Na een ontzettend saaie Grand Prix van Azerbeidzjan leek het er in het begin op alsof de Grand Prix of Alabama hetzelfde lot beschoren zou zijn, maar dankzij Sting Ray Robb (of beter gezegd, zijn bolide) kwam er toch nog wat spanning in de wedstrijd. De Caution die kwam omdat zijn auto weggetakeld moest worden betekende dat opeens de driestopper de beste tactiek werd, en ondanks sterk tegensputteren van Grosjean reed Scott McLaughlin uiteindelijk vrij eenvoudig naar de overwinning toe. Teamgenoot Will Power completeerde het podium na een prima inhaalrace, terwijl O’Ward met een vierde plaats punten blijft sprokkelen voor het kampioenschap. Uiteindelijk was de race dus best vermakelijk, en waardeer ik hem met een 7.
De nominatie voor de Dan Gurney-award kan maar naar één coureur gaan: Romain Grosjean. Waar hij het vorig jaar aan de stok kreeg met Graham Rahal reed hij dit jaar foutloos en wilde ondanks de slechtere strategie niet van ophouden weten.
Voor de Dennis Vitolo-award nomineer ik Jack Harvey. Rahal Letterman Lanigan Racing is het vijfde team, maar Harvey rijdt daar ver achter…
| Eindoordeel | 7/10 |
| Dan Gurney-award | Romain Grosjean 🇫🇷 [28] – Andretti Autosport |
| Dennis Vitolo-award | Jack Harvey 🇬🇧 [30] – Rahal Letterman Lanigan Racing |
GMR Grand Prix
| Race | GMR Grand Prix 🇺🇸 |
| Circuit | Indianapolis Motor Speedway, Speedway IN 🇺🇸 (2,439 mi) |
| Datum | 13-05-2023 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 85 207,32 mi |
| Pole position | Christian Lundgaard 🇩🇰 [45] – Rahal Letterman Lanigan Racing 126,643 mph/1:09.3321 |
| Podium | 1. Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing 2. Pato O’Ward 🇲🇽 [5] – Arrow McLaren SP 3. Alexander Rossi 🇺🇸 [7] – Arrow McLaren SP |
| Snelste ronde | Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing 123,162 mph/1:11.2912 (ronde 8) |
Voor het einde van de eerste ronde was Lundgaard zijn pole position helaas al kwijt, terwijl achterin het veld Malukas en Robb met elkaar in de clinch gaan, waardoor de enige caution van de dag uitkomt. Zodra het veld weer groen is wordt Power in de rondte getikt, waarna de wedstrijd ontwikkelt in een tactisch gevecht tussen Palou, Lundgaard en de Arrow McLarens. Uiteindelijk wint Palou relatief eenvoudig voor O’Ward en Rossi, terwijl polesitter Lundgaard als vierde eindigt. Al met al een interessante race met genoeg actie ook op de baan, ook om de leiding. Een mooie 8 voor deze race!
De Dan Gurney-award-nominatie gaat naar Christian Lundgaard. De Deen kwalificeerde zich prachtig op pole en leek tot de laatste stint zelfs op het podium terecht te komen, maar moest zich uiteindelijk gewonnen geven aan het Arrow McLaren geweld. Maar dat is niks om je voor te schamen.
De nominatie voor de Dennis Vitolo-award gaat naar teamgenoot Jack Harvey. Hoe je na een vierde startplaats als 20e kunt eindigen is mij een raadsel, maar de snelheid zit er op dit moment bij Harvey totaal niet in.
| Eindoordeel | 8/10 |
| Dan Gurney-award | Christian Lundgaard 🇩🇰 [45] – Rahal Letterman Lanigan Racing |
| Dennis Vitolo-award | Jack Harvey 🇬🇧 [30] – Rahal Letterman Lanigan Racing |
Wees de eerste om te reageren