Ga naar de inhoud

Race review – GMR Grand Prix 2021

Leestijd: 8 minuten
RaceGMR Grand Prix 🇺🇸
CircuitIndianapolis Motor Speedway (Road Course),
Speedway IN 🇺🇸 (1,439 mi)
Datum15-05-2021
Aantal ronden/
Raceafstand
85
207,32 mi
Pole positionRomain Grosjean 🇫🇷 [51] – Dayle Coyne Racing with Rick Ware Racing
126,447 mph/01:09.4396
Podium1. Rinus VeeKay 🇳🇱 [21] – Ed Carpenter Racing
2. Romain Grosjean 🇫🇷 [51] –Dayle Coyne Racing with Rick Ware Racing
3. Álex Palou 🇪🇸 [10] – Chip Ganassi Racing
Snelste rondeRinus Veekay 🇳🇱 [21] – Ed Carpenter Racing
123,883 mph/1:10.8767 (ronde 14)

Grasmaaien bij de start

Na de vrije trainingen was het toch een beetje teleurstellend om Rinus VeeKay op de zevende plaats van start te zien gaan. In tegenstelling tot teamgenoot Conor Daly (in z’n bijzondere nieuwe kleurenschema) kwam Rinus niet tot de Firestone Fast 6, terwijl hij wel zeer sterk was in het eerste deel van de kwalificatie.

Kekke kleuren voor Conor Daly

Het tweede verhaal van de kwalificatie was de plotselinge pole position voor Romain Grosjean. Hij was de hele dag al goed bezig, maar gezien de eerdere vorm van onder anderen Josef Newgarden was het toch een kleine verrassing, en natuurlijk een perfecte volgende stap in de comeback story na z’n verschrikkelijke crash in Bahrein vorig jaar. Zowel hij als de rest van het veld vroegen zich wel af hoe het ging zijn om zijn eerste rollende start aan te voeren, maar het lag niet aan hem dat ze in de eerste bocht gingen grasmaaien. Mede-fransoos Simon Pagenaud remde wat laat en tikte Conor Daly aan, waardoor deze samen met Rossi en Rahal door het gras moesten, terwijl Pato O’Ward de volledige detour moest nemen. Omdat Daly geen vaart meer in zijn auto had betekende dit incidentje ook dat de enige Caution van de dag werd uitgeroepen.

Ook Rahal kwam niet ongeschonden uit de strijd en kwam binnen voor een lange pitstop. Helaas bleef de pace car niet heel lang buiten, waardoor hij feitelijk in niemandsland terecht kwam, tot zijn grote ongenoegen. Grosjean had ondertussen geen moeite met het leiden van de rollende (her-)starts, want ook de tweede keer ging hij direct op het gas, waardoor zijn leidende positie niet in gevaar kwam. Rinus probeerde het nog even bij McLaughlin, maar besloot dat het niet verstandig was om de actie door te zetten. Beide coureurs reden op de zwarte (harde) band, waardoor er een klein gaatje ontstond richting de koplopers.

Bij de eerste pitstops ging Rinus VeeKay weer vroeg naar binnen, net zoals vorig jaar, hopende dat hij vervolgens in vrije lucht de superieure race pace uit zou kunnen buiten. Gezien de rijders om hem heen vrij vlot achter hem aan kwamen moest hij profiteren van de warmere en zachtere banden, en deed dat ook door snel voorbij te gaan aan zowel McLaughlin als Newgarden. Achterin het veld was het Scott Dixon die wat langer doorreed, in een poging een pitstop uit te sparen. Hij kwam zodoende aan de leiding te liggen toen ook de kopgroep binnen kwam.

Toch geen alternatieve strategie

Bij de tweede serie pitstops ging het dramatisch mis voor Jack Harvey. De coureur van Meyer Shank Racing werd te vroeg weer op zijn banden gezet, terwijl de band rechtsachter nog niet vast zat. Tot overmaat van ramp reed hij diezelfde band lek in zijn outlap, dus de nummer 2 in de race deed niet meer mee om de prijzen. Veekay was ondertussen al naar binnen gegaan en was langzaam maar zeker de koplopers aan het binnenharken. Grosjean had ondertussen nog een tweetal akkefietjes met Sato. Blauwe vlaggen zijn in IndyCar meer een “ter info” dan een daadwerkelijk verzoek om aan de kant te gaan, en Sato besloot om Grosjean dit met twee praktijkvoorbeelden uit te leggen. Gelukkig voor Romain liep het beide keren goed af.

Palou en Johnson kwamen niet veel later samen de pits uit, en omdat Johnson al op een rondje achterstand reed zat hij zijn Spaanse teamgenoot aardig in de weg. Rinus VeeKay twijfelde geen moment en splitte beide Chip Ganassi-coureurs op het rechte stuk. Met nog iets meer dan de helft van de race te gaan was dit de cruciale inhaalactie, omdat er nu de ruimte was om het gat met Grosjean te dichten.

Niet veel later kwam Grosjean binnen voor zijn stint op de harde band, terwijl Veekay op warme rode (zachte) band al een paar ronden onderweg was. In de outlap was het echter meteen gebeurd in bocht 12, en zodoende reed VeeKay virtueel aan de leiding. Virtueel, want Hunter-Reay en Dixon reden beiden nog voor de jonge Hoofddorper, pogend een tweestopper te laten werken. Echter toen ze beiden in respectievelijk ronde 48 en ronde 46 binnenkwamen was het wel duidelijk dat de alternatieve strategie echt alleen nog zou kunnen gaan werken als er een zeer lange caution zou komen.

Prachtig podium

Met dus nog een kleine 40 ronden te gaan reed Rinus VeeKay dus daadwerkelijk aan de leiding, en met nog 25 ronden te gaan kwam hij binnen voor zijn laatste stop. Echter begon het links en rechts een beetje te druppelen, en ook de brandstof moest een klein beetje gespaard gaan worden. Oftewel, de spanning was echt aanwezig. Achter de koplopers was het Rahal die met een goede tactiek, veel tijd in vrije lucht en een beetje brandstof sparen zichzelfd uiteindelijk terugvocht naar een mooie vijfde plek.

De laatste pitstop van Grosjean kwam in de 63e ronde, nadat hij tegen een druk vechtend middenveld was aangereden en niet langer opgehouden wilde worden. Hij kwam echter weer achter Veekay de baan op, dus voor Rinus werd het een kwestie van genoeg brandstof overhouden en de wagen op de baan houden. Iets waar Colton Herta niet in slaagde. Eerst verremde die zich bij het inhalen van Dixon, om een halve ronde verder door Grosjean’s oude vriend Ericsson van de baan getikt te worden.

Vooraan veranderde er echter niks meer, anders dan dat vader Marijn zichtbaar steeds zenuwachtiger werd, en na 85 ronden was het dan ook een welverdiende overwinning voor Rinus VeeKay, met daarachter een meer dan goed podium voor zowel Grosjean als Palou.

Als je dan toch voor het eerst naar Victory Lane moet, dan kan het maar beter die van de IMS zijn!

Oordeel

Een goede race in het algemeen en een prachtige race van Rinus VeeKay in het bijzonder. Mooie inhaalacties, superieure snelheid en een prima uitgevoerde tactiek door ECR, dus een geweldige eerste overwinning. En niet te vergeten fantastisch voor de Nederlandse fans. Ook voor de niet-Nederlandse fans was het volgens mij een prima race, maar een beetje chauvinistisch waardeer ik deze race met een 9.

Voor de Dan Gurney-award nomineer ik Romain Grosjean: prachtige pole en volwassen gereden gedurende de hele race. Helaas (voor hem) had hij niet de snelheid om Rinus Veekay van zich af te houden, maar ik zie hem dit jaar zeker nog wel een race winnen op deze manier.

De Dennis Vitolo-award gaat voor de tweede keer dit seizoen naar Jimmie Johnson. Het is hem gegund om iets te doen wat hij leuk vindt, maar deze race was het tempo gewoon te matig, zeker in een auto van Chip Ganassi. Ik hoop oprecht dat hij het beter gaat doen, want veldvulling spelen lijkt me toch niet bij zijn ambities horen.

De volgende race is de hoofdprijs van het seizoen: de 105e editie van de Indianapolis 500. Hopelijk voor het eerst iemand met twee overwinningen dit seizoen in de vorm van Rinus Veekay!

Eindoordeel9/10
Dan Gurney-awardRomain Grosjean 🇫🇷 [51] –Dayle Coyne Racing with Rick Ware Racing
Dennis Vitolo-awardJimmie Johnson 🇺🇸 [48] – Chip Ganassi Racing

Gepubliceerd inGMR Grand PrixIndianapolis Grand PrixIndyCarRace review

Wees de eerste om te reageren

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *