| Race | Big Machine Music City Grand Prix 🇺🇸 |
| Circuit | Nashville Street Circuit, Nashville TN 🇺🇸 (2,170 mi) |
| Datum | 08-08-2021 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 80 173,6 mi |
| Pole position | Colton Herta 🇺🇸 [26] – Andretti Autosport with Curb-Agajanian 102,601 mph/1:13.6835 |
| Podium | 1. Marcus Ericsson 🇸🇪 [8] – Chip Ganassi Racing 2. Scott Dixon 🇳🇿 [9] – Chip Ganassi Racing 3. James Hinchcliffe 🇨🇦 [29] – Andretti Steinbrenner Autosport |
| Snelste ronde | Colton Herta 🇺🇸 [26] – Andretti Autosport with Curb-Agajanian 99,074 mph/1:16.3064 (ronde 30) |
Pure chaos
Voor de race in Nashville (het eerste nieuwe stratencircuit op de IndyCar-kalender sinds Baltimore in 2011) was er nogal wat te doen om de krappe bochtencombinatie tussen bocht 4 en bocht 8, welke voor Formule 1-kijkers nogal doet denken aan de bochten bij het kasteel van Baku: smal, hobbelig een totaal geen mogelijkheid tot uitwijken indien er een auto in de muur terecht komt. Maar tijdens de trainingen bleek dat het eigenlijk overal een uitdaging was. Veel auto’s langs de baan of in de muur, dus de verwachting was dat het zondag chaos zou worden…
En chaos werd het. Colton Herta was Schumacheriaans dominant tijdens de trainingen en was dan ook de torenhoge favoriet voor de overwinning, echter was de voorwaarde wel om je auto uit de muur te houden. Iets was Rinus VeeKay nèt niet gelukt was tijdens de kwalificatie, waardoor hij na een gebroken achterwielophanging zich met een 22e plaats tevreden moest stellen.
De start ging nog goed, Rossi ging veilig langs Dixon, maar na een paar bochten was het Kellett die stilviel, en zodoende de eerste Caution van de dag veroorzaakte. Bij de herstart was het echter meteen raak. Omdat de finishlijn op een bochtig gedeelte lag ontstond er een harmonica-effect, waarbij Ericsson verrast werd en Bourdais niet meer kon ontwijken. Bourdais uit de race, maar Ericsson wonder boven wonder nog niet. Wel veel schade, dus hij ging (illegaal) direct de pits in. De straf hiervoor was dat hij achteraan moest sluiten bij de herstart, maar dat was door de reparaties toch al het geval.
Omdat het even duurde voordat de gele vlag geworpen werd kond onder anderen Rinus VeeKay een flink aantal plaatsen goed maken, wat nodig was. De volgende herstart gaat goed en we hebben zowaar een hele ronde onder groen. Dat we inmiddels pas in ronde 11 zitten betekent dat dit een latertje gaat worden voor ons Europese kijkers. Herta gaat ondertussen door met waar hij het hele weekend mee bezig was: loeihard rijden! Binnen een paar ronden rijdt iedereen dan ook al op seconden achterstand. Lang kan hij er niet van genieten, want in de 16e ronde is het Ed Jones die McLaughlin in de rondte tikt. Caution nummer drie van de dag.
Nog meer chaos
Een veel gehoorde uitspraak in de Amerikaanse racerij is cautions breed cautions, en dat was zeker het geval. Wederom een harmonica-effect bij de herstart, waardoor Will Power binnendoor probeert te gaan bij Pagenaud, terwijl VeeKay buitenom probeert Ferrucci te verschalken. Dat laatste lijkt te lukken, ware het niet dat Power zijn inhaalactie verkloot, waardoor Pagenaud in de muur hangt. VeeKay kan geen kant meer op en tilt de wagen van Pagenaud een meter de lucht in, en wordt vervolgens door Sato getorpedeerd. Het resultaat is een rode vlag, waarbij de wagens van VeeKay, Sato en Johnson achter de muur gaan voor reparaties.
Sato’s auto is niet meer te redden, terwijl Jimmie Johnson gediskwalificeerd wordt omdat er reparaties aan zijn auto worden uitgevoerd tijdens de onderbreking. De auto van VeeKay komt uiteindelijk nog met een rondje of acht achterstand de baan op, maar veel eer valt er voor hem niet meer te halen.
Herta vloekt zichzelf ondertussen een ongeluk: hij is veruit de snelste, maar het lukt hem maar niet om een gat te trekken door alle chaos. Bij de herstart gaat hij er weer als een haas vandoor, maar Rinus VeeKay staat vlak nadat hij weer naar buiten was gekomen komt hij in de muur terecht, waardoor het feitelijk einde oefening is. Dit geeft Herta en consorten wel de kans om binnen te komen, waarbij zij die al gestopt waren tijdens de vorige caution spekkoper zijn. Gelukkig is er nog meer dan een halve race te gaan, waardoor alles nog goed gemaakt kan worden.
Nog veel meer chaos
De herstart gaat ook nu weer goed, maar toch duurt de groene vlag maar een paar ronden: Power tikt weer een teamgenoot van de baan, dit keer McLaughlin. Kellet doet vervolgens zijn beste Ricardo-Rossetimitatie en stuurt hem vol bij de Nieuw-Zeelander naar binnen. De vroege stoppers krijgen hierdoor wel de kans om weer naar binnen te gaan, waardoor Herta weer aan de leiding komt.
Lang duurt de groene vlag (weer) niet, als Rossi en O’Ward elkaar in de haren zitten, en laatstgenoemde zijn motor af laat slaan. Herta besluit dan naar binnen te gaan, wetende dat hij veruit de snelste wagen heeft en dan nog genoeg ronden over heeft om de plaatsen goed te maken. Op een korte gele vlag na (dankzij een spin van Cody Ware) worden er eindelijk eens een aantal ronden onder de groene vlag afgelegd.
Herta laat er dan ook geen gras over groeien en rijdt binnen 10 ronden van de negende naar de tweede positie, alsof hij tegen IndyLights-auto’s rijdt. Ericsson komt hij echter niet zo gemakkelijk voorbij, ondanks dat de Zweed op oudere, zachtere banden rijdt én brandstof moet sparen. Samen rijden ze echter wel bij alles en iedereen weg, en vechten ondertussen ook nog tegen de intredende duisternis.
Met nog iets meer dan vijf ronden te gaan is het gevecht echter plots over, als Herta teveel snelheid meeneemt in bocht 9 en zijn auto niet heel zachtjes in de muur zet. Een passend einde voor deze chaotische race, en een enorm zure fout voor de verder fantastisch rijdende Herta. Na de daaropvolgende rode vlag gebeurt niks meer, waardoor Ericsson na een tochtje door de lucht en een enorm chaotische race de overwinning binnenhaalt.
Oordeel
Wat een chaos! Maar gelukkig werd er ook gewoon goed geracet, waardoor ik deze race met een 9 waardeer. Zeker het kat-en-muisspel tussen Ericsson en Herta verzorgde de nodige spanning, maar voor een stratencircuit waren er overal een hoop gevechten.
Van zero to hero: de nominatie voor de Dan Gurney-award is voor James Hinchcliffe . Hij reed 13e bij herstart, maar bleef keurig uit de problemen en kwam daardoor voor het eerst in lange tijd weer eens op het podium terecht. Een prestatie die hij wel weer eens kon gebruiken.
Will Power krijgt zijn tweede nominatie voor de Dennis Vitolo-award van dit seizoen. Twee keer contact met een teamgenoot is gewoon teveel, en daarbij gewoon geen deuk in een pakje boter gereden. Het is duidelijk niet het seizoen van Will.
Aan het eind van deze week gaan we alweer racen: de tweede keer op de Indianapolis Road Course, waar VeeKay goede herinneringen heeft!
| Eindoordeel | 9/10 |
| Dan Gurney-award | James Hinchcliffe 🇨🇦 [29] – Andretti Steinbrenner Autosport |
| Dennis Vitolo-award | Will Power 🇦🇺 [12] – Team Penske |
Wees de eerste om te reageren