| Race | Honda Indy Toronto 🇨🇦 |
| Circuit | Exhibition Place, Toronto ON 🇨🇦 (1,786 mi) |
| Datum | 17-07-2022 |
| Aantal ronden/ Raceafstand | 85 151,81 mi |
| Pole position | Colton Herta 🇺🇸 [26] – Andretti Autosport with Curb-Agajanian 108,480 mph/0:59.2698 |
| Podium | 1. Scott Dixon 🇳🇿 [9] – Chip Ganassi Racing 2. Colton Herta 🇺🇸 [26] – Andretti Autosport with Curb-Agajanian 3. Felix Rosenqvist 🇸🇪 [7] – Arrow McLaren SP |
| Snelste ronde | David Malukas 🇺🇸 [18] – Dale Coyne Racing with HMD Motorsports 105,697 mph/1:00.8207 (ronde 15) |
Terug in Toronto
Dankzij een naar een smakeloos biertje vernoemd virus moesten we het twee jaar zonder doen, maar gelukkig is de (op dit moment enige) IndyCar-race buiten de VS weer terug. Het stratencircuit langs Lake Ontario is een favoriet van de coureurs en de fans, en door de verschillende ondergronden niet de makkelijkste baan op de kalender. Een recept voor spektakel dus!
Toch was het niet de terugkeer naar Toronto wat de voorpagina’s haalde, maar het bommetje wat Álex Palou kundig onder het silly season van zowel de IndyCar als de Formule 1 had gelegd. Nog geen half uur na de aangekondigde contractverlenging door zijn team, Chip Ganassi Racing, gaf de regerend kampioen aan dat er nog niks was getekend en de gebruikte quote niet door hem was goedgekeurd. Dit werd dan weer gevolgd door een perscommuniqué van McLaren, wat aangaf Palou binnengehengeld te hebben. Met vier bevestigde coureurs en maar drie stoeltjes (in de IndyCar althans) gaf dit het nodige voer voor speculatie. Dit noopte zelfs McLaren Formule 1-coureur Daniel Ricciardo om te verklaren dat hij nog geen afscheid neemt van de sport en van plan is zijn contract uit te zitten. Hij zei alleen niet waar…
Tot zover de actie naast de baan. Op de baan was het Colton Herta die pole position had gepakt, nadat meerdere coureurs (waaronder Palou en VeeKay) slachtoffer waren geworden van rode vlaggen. De laatstgenoemden gingen dan ook met een alternatieve strategie van start, welke gezien de beperkte lengte van de race én het beperkte brandstofverbruik nog alle kanten op konden.
De start zelf was nogal chaotisch. Zo was Will Power ouderwets aan het beuken en ging Palou driftend allerlei mensen voorbij in bocht 1. Takuma Sato overleefde de eerste bocht niet en besloot in al zijn wijsheid een poging te doen de wagen terug te brengen naar de pits, waarbij hij hier en daar wat onderdelen over de baan strooide. De eerste Caution van de dag was een feit.
Rowdy Rosenqvist
Bij de herstart is het Rosenqvist die zich ontdoet van de prima gekwalificeerde rookie Malukas, voordat het veld zicht een beetje lijkt te settelen. In ronde tien is het Palou die als eerste binnenkomt voor een reguliere pitstop. Hij ontdoet zich van zijn zachte banden om een undercut te proberen. Grosjean pakt de twaalfde plek af van Will Power, terwijl langzaam maar zeker alle mannen op de zachte rode band zich bij de pits melden. Colton Herta doet dit een ronde later dan Dixon, en als hij vervolgens vlak voor de Kiwi de baan weer opkomt bedenkt Dixon zich geen seconde en duikt aan de binnenkant van Herta, en neemt daarmee de virtuele leiding in handen.
Graham Rahal, Pato O’Ward en Rinus VeeKay waren allen op de harde band gestart en reden dan ook lekker lang door, waardoor Hoofddorps nood in bange dagen zelfs even aan de leiding kwam te liggen, alvorens gepasseerd te worden door O’Ward, die duidelijk meer leven in zijn banden had. VeeKay komt in ronde 32 binnen, en omdat teamgenoot Daly de perfecte Trulli-trein imiteert rijdt hij slechts zeven seconden achter het podium. En op hagelnieuwe zachte banden kan hij flink in de aanval.
Thuisrijder Kellett zijn motor ploft, dus komt O’Ward binnen om niet in de caution-val te trappen. De neutralisatie komt uiteindelijk niet, maar ook de Mexicaan heeft nu een vers setje rode sloffen onder zijn Dallara, en maakt zijn intenties meteen duidelijk door Grosjean uit te remmen aan het einde van Lakeshore Boulevard. Een paar ronden later zijn het Grosjean en VeeKay die een beetje aan het schouderduwen zijn, waarna VeeKay de Fransman passeert met een gedurfde actie aan het eind van Manitoba Drive.
Dat het einde van Lakeshore Boulevard een goede plek is om een inhaalpoging te proberen bewijst ook Felix Rosenqvist: hij zet zijn auto naast die van Rossi, maar overstuurt een beetje en rijdt daarmee de Amerikaan de muur in, met een caution tot gevolg. De hele goegemeente (behalve VeeKay en Daly) komt naar binnen voor nieuwe banden en brandstof, al is dat eigenlijk wat te vroeg.
Ice Man houdt zijn hoofd koel
Een paar ronden na de herstart wordt de gele vlag wederom uitgehangen vanwege rotzooi in bocht 1, waardoor de druk even van de ketel is bij Dixon. VeeKay gaat echter nog steeds niet naar binnen, in de hoop zo laat mogelijk te wisselen, en bij voorkeur met een zo groot mogelijk gat. Daar komt echter niks van in, want na nog geen ronde onder groen tikt Kirkwood Johnson in de rondte, en moet VeeKay toch echt naar binnen. De vele (en ietwat lange) cautions zorgen er ook meteen voor dat geen van de rijders nog brandstof hoeft te sparen.
Hij kan wel wisselen naar de rode banden, om zodoende nog wat aan te kunnen vallen, maar de snelheid komt er niet echt meer in. Plaats 13 is dus uiteindelijk het hoogst haalbare, wat niet eens zo slecht is gezien de beroerde startplek. Vooraan is het Dixon die langzaam maar zeker een klein gaatje pakt, terwijl Herta Rosenqvist van zich af moet houden. En omdat Dixon ook in de laatste ronden zijn hoofd koel houdt wint hij voor de 52e keer een IndyCar-race, waarmee hij naast Mario Andretti op de tweede plek in de eeuwige ranglijst komt te staan.
Oordeel
De race stond bol van de actie en toont aan waarom Toronto zo’n populaire baan is. Ik vind de race een 8,5 waard, en ik hoop dat ze hier voorlopig niet meer weg gaan..
De Dan Gurney-award-nominatie gaat naar Felix Rosenqvist. De tweevoudig winnaar van de Masters of Formula 3 had zich niet super gekwalificeerd, maar vocht voor elke plek en had een podiumplaats hard nodig in de strijd om een stoeltje voor volgend jaar.
Kyle Kirkwood gaat op voor de Dennis Vitolo-award. Hij ontnam een flink aantal mensen de kans op een goede kwalificatie door te crashen, beukt bijna teamgenoot Kellett uit de race in de eerste ronden en rijdt vervolgens zichzelf en Jimmie Johnson eruit in de slotfase. Het is een talent, maar duidelijk nog wel een ruwe diamant.
De volgende race is komend weekend alweer, met een double header in Iowa! Kansen voor Ed Carpenter Racing?
| Eindoordeel | 8,5/10 |
| Dan Gurney-award | Felix Rosenqvist 🇸🇪 [7] – Arrow McLaren SP |
| Dennis Vitolo-award | Kyle Kirkwood 🇺🇸 [14] – A.J. Foyt Enterprises |
Wees de eerste om te reageren