Ik heb eigenlijk niks gedaan met de gigantische commotie na de Grand Prix van Abu Dhabi. Ik vond (en vind) er wat van, heb m’n mening een paar keer bijgesteld en ben op Twitter door alle kampen zwart gemaakt. Enerzijds omdat ik niet mee wilde in de samenzwering dat deze finish al bij de conceptie van Max Verstappen bekokstoofd was, en anderzijds omdat ik niet mee wilde in het semantische verkrachting van bepaalde woorden en zinnen in het reglement.
De Formule 1 noemt het al het einde van het turbo-hybride-tijdperk (hoewel dat een van de weinige zaken is die komend seizoen niet verandert), maar…
Bij de Grand Prix van Oostenrijk was er een hoop te doen om de straffen die er werden uitgedeeld. De straffen voor Giovinazzi, Tsunoda, Stroll, Latifi en Mazepin waren allemaal vrij makkelijk te verklaren, dat waren allemaal zwart-wit beslissingen waarbij duidelijk een regel werd overtreden. Ook de straf voor Räikkönen zal niemand betwisten, gezien die gewoon als een blind paard tegen Vettel aanreed. De straffen van Norris en Pérez waren echter voer voor een uitgebreide discussie.
Afgelopen Grand Prix van Bahrein was er (weer eens) gedoe om de zogenaamde ‘track limits’, in dit geval bij het uitkomen van bocht 4. Helaas geen naam bij deze bocht, maar dat is voer voor een andere post. Het hele weekend werden ze gehanteerd, maar niet tijdens de race, totdat ze tijdens de race toch weer gehanteerd werden. Verwarring bij de coureurs, frustratie bij de fans en een hoop extra werk voor wedstrijdleider Michael Masi om het allemaal weer aan elkaar te praten.
